Aylar süren seçim maratonu sona erdi ve gerçek gündemimizle baş başa kaldık.

Ekonomi kötü, ekonominin temeli tarım daha kötü.

Artan enflasyonun günah keçisi ilan edilen, üreticisinden tüccarına kadar her aşaması toplum önünde linç edilen sektör, her zamankinden daha sıkıntılı.

İşin can sıkan tarafı, gelecek için de umutlu cümleler kurulamıyor.

Girdi maliyetlerindeki artış göz önünde bulundurulmadan eleştirilen sektörü, önümüzdeki dönemlerde daha sıkıntılı süreç bekliyor.

Yüzde 100’lere varan artış yaşanan girdi maliyetlerini (gübre, mazot, fidan, sulama) görmezden gelerek tarım için doğru teşhiste bulunamayız.

Üreticileri dinlersek; tüm girdi maliyetleri yıllık ortalama yüzde 100 artıyor.

Planlı üretim yapmak ve girdi maliyetlerini makul seviyede tutmak, tarım sektörünün beklediği en acil çözümler.

Faiz oranlarındaki artışın durdurulamaması, kredi kullanan üreticinin belini her geçen gün büküyor.

Çiftçiyi ve tüccarı daha fazla küstürmemek, incitmemek için vakit varken gereken önlemler alınmalı.

Benzer sorunlar et sektöründe de var.

Tüm bu sorunları, ilgili bakanlıklar ve onlara bağlı olan il-ilçe müdürlükleri de görüyor. Görmüyorsa da görmeleri gerekiyor.

Sorun ‘geliyorum’ derken duymazdan gelip, her faturayı üretici ve tüccara çıkarmak kolaya kaçmak, sorumluluğu başkasına atmaktır.

Ancak benzer politikalar devam ederse üretecek çiftçi, çiftçiye pazar bulan tüccar kalmayacak.

Teşhisi üretici ve tüccar bugünden koymuş, tedavi yöntemi geliştirmek isteyenlere duyurulur.