Çok önemli bir ilişkidir kendinizle olan ilişkiniz. Mutlu olmamız, en başta kendimizle olan ilişkimize bağlıdır. Kendimizle kuracağımız ilişkinin de olmazsa olmazı da öz şefkattir. Öz şefkat; kişinin, kendisinin en iyi dostu olmasıdır. Başkalarına karşı gösterdiğimiz değeri ve anlayışı kendimize de göstermektir. Öz şefkat; aynı zamanda hata yapabilmeyi, kusurlu olabilme farkındalığını ve kabulünü beraberinde getirmektedir.

Sizin için değerli olan bir kişinin hata yaptığını düşünün. Ona “Sürekli hata yapıyorsun. Ne kadar da beceriksizsin!” mi derdiniz? Yoksa tek bir hatanın onu tanımlamayacağını, düzeltmek için gayret göstermesinin yeterli olduğunu mu söylerdiniz? Anlayışla mı yaklaşırdınız? Anlayışla yaklaşır ona destek olurdum cevabınızı duyar gibiyim.

Gariptir ki; söz konusu kendimiz olduğunda, genellikle en acımasız halimize bürünür ve kendimizi acımasız bir şekilde eleştiririz. İç sesimiz bize güzel şeyler söylemez değil mi? Bu durumda da kendimizi Cezalandırıcı Ebeveyn Modunda takılı kalmaya mahrum bırakırız.

Peki nedir bu cezalandırıcı ebeveyn modu? Cezalandırıcı Ebeveyn Modu, içimizde yaşayan kötü ebeveynin temsilidir. Bir zamanlar bir başkasının size yaptığını artık farkında olmadan kendinize yapmaya kendiniz başlamışsınızdır. Bu modun dikkat çeken özelliği suçlamak ve eleştirmektir.

Oysa kendimizde, bizim için değerli olan kişiye verdiğimiz tavsiyeleri, şefkati, hoş görülmeyi, değeri, kabulü hatta cesaretlendirilmeyi hak ediyoruz. Çünkü; bu hayatta en uzun yürüteceğimiz ilişki kendimizle olan ilişkimizdir.

Cezalandırıcı ebeveyn modunun içimizdeki yansımasıyla nasıl ki kendimizi acımasız bir şekilde eleştirmeyi ve cezalandırmayı öğreniyorsak aynı şekilde kendimize şefkatle sarılıp, kendimizi şefkatle beslemeyi ve içimizdeki cezalandırıcı, eleştirel ebeveyn sesini kısmayı da öğrenebiliriz.  Kendimize neyin en iyi geldiğini biz biliyor ve keşfediyoruz.

Kusurlarınızla,

hatalarınızla,

farkındalıklarınızla birlikte,

her şeye rağmen

içinizdeki çocuğa şefkatli olabilmeniz dileğiyle…

Sevgiler…