Antalya'nın sıcak taşları, binlerce yıl boyunca pek çok hikaye dinledi. Bu hikayelerin bir kısmı, antik kentlerin yükselişi ve parıltısıyla doludur. Ancak, bir zamanlar hayat dolu olan bu kentlerin neden terk edildiği sorusu, çoğu zaman sessizce kalır ve toprağın altına gömülen anlatılmayan hikayelerin bir parçası olur.

Perge gibi bir antik kent, bu sessiz hikayelerin bir örneğidir. Taşlar arasında sızan rüzgarın fısıltıları, geçmişin izlerini taşırken, neden terkedildiğine dair somut bir cevap sunmaz. Belki de o dönemin insanları, hayatın getirdiği zorluklarla başa çıkmak için yeni yerler aradılar. Belki de doğanın dengesizliği, tarıma elverişli toprakları kuruttu ve yaşamı zorlaştırdı. Ya da belki de savaşların yıkıcı etkileri, insanların güvenli liman arayışına itti.

Her ne olursa olsun, antik kentlerin terkedilmesi, sadece tarih kitaplarında okunan bir fenomen değildir. Bu, insanlığın geçmişten günümüze taşıdığı bir yük ve aynı zamanda doğanın insanlar üzerindeki etkisinin bir yansımasıdır. Bugün, Perge gibi antik kentlerin harabeleri, sessizce, bize geçmişin sessiz çığlıklarını duyurur. Onları ziyaret etmek, tarihle doğa arasındaki kırılgan dengenin bir parçası olmak demektir.

Antalya'nın antik kentleri, sadece taşlardan ibaret değildir. Onlar, geçmişin hikayelerini, tarihî izleri ve insanlığın yaşadığı deneyimleri barındırır. Onları ziyaret etmek, sadece bir yolculuk değil, aynı zamanda sessiz hikayelerin dinleyicisi olmaktır. Belki de bu hikayeler, bize insanlığın doğa ile olan ilişkisini yeniden düşünme fırsatı sunar. Çünkü geçmişin sessiz çığlıkları, geleceğe dair önemli dersler barındırır ve bizim görevimiz, onları duymak ve anlamak için kulaklarımızı açmaktır.